ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΝΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ΤΡΙΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

Μεγάλο κείμενο, γραμμένο σαν μυθιστόρημα, αλλά ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ και εμπειρία ζωής. Κάντε τον κόπο να το διαβάσετε.
Μια όμορφη, σπονδυλωτή ιστορία, δυο επεισοδίων.

Υπάρχουν αλήθεια εξωγήινοι, όπως εντός ολίγου θα φαγωθούν όλες οι λινάτσες και οι παράφρονες του νεοταξικού ολοκληρωτισμού να μας πείσουν μέσα από τη χρήση της τεχνολογίας και της εκπορνευμένης δημοσιογραφίας ?
   

Ας πάμε μερικά χρόνια πίσω λοιπόν.

Στο όμορφο νησί της Ρόδου, να θυμηθούμε μια μεσονύκτια έντονη εμπειρία που ζήσαμε 150 περίπου φαντάροι, στο τάγμα δίπλα στο χωριό της Κοσκινούς, στην περιοχή Τσαΐρι.
Μια εμπειρία από αυτές, που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη, για μια ζωή.

Ρόδος λοιπόν, Κοσκινού, Τσαΐρι, Αύγουστος 1980, κάποιο σαββατόβραδο.

 

Ο φαντάρος μπαίνει λαχανιασμένος μεσάνυχτα, στο επιλοχάδικο και ανάμεσα σε τρεμάμενα μισόλογα, ξεχωρίζω τις φράσεις

-- Επιλοχία.... τρέχα.... γρήγορα... γρήγορα.... θα φύγουν..... τρέχα....οι άλλοι είναι όλοι κάτω, στο χώρο αναφοράς. Έρχονται και εξοδούχοι και το γήπεδο γεμίζει. Τρέχα... θα φύγουν.... Ελα επιλοχία... ελα !!!

-- ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΡΕ ? ΤΟΥ ΛΕΩ.

-- Τρέχα, έλα και μη ρωτάς.... θα φύγουν!

-- ΠΟΙΟΙ ΜΩΡΕ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ?

-- Έλα κυρ επιλοχία...

και φεύγει τρεκλίζοντας ο φαντάρος.

Σηκώνομαι και κατηφορίζω για το γήπεδο που είχαμε ως χώρο αναφοράς.

Φτάνοντας, στρέφω το βλέμμα ψηλά στον ουρανό, προς την ανατολή βλέποντας οτι όλοι οι παριστάμενοι, περίπου 150 άτομα, τα περισσότερα αγουροξυπνημένα με πιτζάμες βλέμμα.

Απο το βάθος ερχόταν αργά και σταθερά, δυο τεράστιοι δίσκοι βγάζοντας ένα εκτυφλωτικό φως που έπεφτε στο χώρο του στρατοπέδου.
Αθόρυβα.
Ούτε θρόισμα ανέμου δεν ακουγόταν απο τη μεριά τους.

Όταν έφτασαν σε απόσταση περίπου 500 μέτρα και έχοντας διατηρήσει ένα ύψος περίπου άλλα 500, σταμάτησαν ξαφνικά μένοντας ακίνητοι στο σημείο και λούζοντας με το άπλετο φως τους ολόκληρο το χώρο του στρατοπέδου, κάνοντας και άλλους φαντάρους και αξιωματικούς που κοιμόταν στους λόχους να κατεβαίνουν σιγά σιγά στο χώρο αναφοράς.

 

Ενώ όλα τα βλέμματα ήταν μαγνητισμένα πάνω στα δυο τεραστίων διαστάσεων στρογγυλά ΑΚΙΝΗΤΑ πια και πλήρως αθόρυβα αντικείμενα,
άρχισαν να βγαίνουν πίσω τους, απο μέσα τους ? Δεν καταλάβαινες. Γύρω στα 10-12 μικρά "σκάφη" που άρχισαν αργά αργά να κόβουν βόλτες γύρω απο τα δυο μεγάλα.

Πάντα αθόρυβα και αυτό μας τρέλαινε ακόμα πιο πολύ.
Μεταξύ των 150 περίπου νυχτερινών θεατών, απόλυτη μούγκα. Καρφίτσα δεν έπεφτε κάτω.

Μετά απο λίγο, όλα μαζί τα "ΑΤΙΑ", με ένα απαλό θρόισμα ανέμου έδωσαν μια και εξαφανίστηκαν εν ριπή οφθαλμού στο βάθος του ορίζοντα, έτσι αθόρυβα όπως ήρθαν.

Αφήνοντας πίσω τους 150 με 200 μουγγά αγρίμια, ξεριζωμένους και συντρίμια, να ψάχνονται ο καθένας με τον εαυτό του.

ΗΡΘΑΝ ΑΡΓΑ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΖΕΥΤΕΙ ΦΙΛΟΘΕΑΜΟΝ ΚΟΙΝΟ

ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΣΤΑ ΜΑΟ ΜΑΟ.

-- Τι ήταν αυτό ρε μαλάκες ??? Ρώτησαν αυθόρμητα δυο τρεις.

-- Σκάστε και όλοι στους λόχους για ύπνο. Όνειρο είδατε ζάβλακες! φωνάζει ένας αξιωματικός.

Το πρωί και τα επόμενα πρωινα, ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ απο κανέναν.

-- Μα καλά, ρωτώ ένα αξιωματικό που είμαστε μαζί στην αναφορά, γιατί έχει πέσει μούγκα στη στρούγκα ρε Νίκο ?

-- Εσύ γιατί λες ? Μου απαντά. Θέλεις να βγεις αύριο στην αναφορά να πεις κάτι στο διοικητή ? Βγες και αν δεις κανένα να συμφωνήσει στα όσα πεις, να μου τρυπήσεις τη μύτη. Ολοι θα κάνουν τους κινέζους.

-- Μα.... γιατί ? επιμένω...

-- Γιατί ρε Θοδωρή όλοι θέλομε να πάμε σπίτι μας στην ώρα μας. Κανείς δεν θέλει στρατοδικεια, ψυχιατρικές εξετάσεις και άλλα ανώμαλα.

ΚΑΤΑΛΑΒΑ και το βούλωσα κι εγώ,

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΝΕ.

 

ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ λοιπόν, όλοι πίστεψαν οτι έγιναν πρωταγωνιστές σε μια ΣΤΕΝΗ ΕΠΑΦΗ ΤΡΙΤΟΥ ΤΥΠΟΥ, αν και δεν ειχε βγάλει ο Σπήλμπεργκ ακόμη την τριλογία.

Και είμουνα 22 χρονών, αλλά είχα την τρομερή εμπειρία του καθηγητή μου της φυσικής.
Οπότε ούτε για μια στιγμή δεν πήγε το μυαλό μου στους εξωγήινους.

ΗΞΕΡΑ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΕΩΝ.

Και ήξερα οτι ζήσαμε μια επίδειξη κάτω απο την ασφάλεια του άγνωστου που τρομάζει, που ΙΣΩΣ να αποσκοπούσε και στη διασπορά της διαφήμισης του αφηγήματος των  εξωγήινων.

Άλλωστε πάντα οι υπερδυνάμεις θέλανε να κρατάνε τον κόσμο στο φόβο των εξωγήινων και σήμερα οι παράφρονες της παγκοσμιοποίησης κουρδίζουν τα βιολιά για μια αληθοφανή 3D παγκόσμιας πρεμιέρας παράσταση.
 

Ο ΛΟΓΟΣ που με έκανε να είμαι σίγουρος για άγνωστη μυστική τεχνολογία και όχι ΑΤΙΑ και πράσσειν άλογα εβραϊκά παράλογα,
ήταν όπως είπαμε ένας καθηγητής μας της τρίτης γυμνασίου.
ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ πυρηνικός φυσικός σε ελληνικό επίπεδο την εποχή των σπουδών του, σπούδαζε με διπλή υποτροφία στο Λονδίνο.

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ.
Οι αστυνομικές αρχές τον έδιναν πεθαμένο, χωρίς όμως να υπάρχει πτώμα.
Πανεπιστήμιο και σπιτονοικοκυρά, δεν ειχαν ιδέα.
ΟΛΟΙ όμως είχαν τα καλύτερα λόγια για το φοιτητή φαινόμενο.
Οι δικοί του επέστρεψαν στο χωριό και μετά απο λίγο καιρό έκαναν την κηδεία με άδειο φέρετρο.

Μετά απο 30 χρόνια
όταν ένα μεσημέρι μετά το σχολείο πήγα σπίτι και είπα στον πατέρα μου πως ήρθε ένας καθηγητής με το τάδε όνομα, γέλασε και μου είπε ξερά

-- Αυτο το όνομα δεν υπάρχει.

-- Μα αφού έτσι τον λένε και είναι πυρηνικός φυσικός και ήρθε απο Αμερική του επιμένω.

Εκεί σοβαρεύεται και με ρωτά ξερά.

-- Πόσω χρονώ είναι περίπου ?

-- Τόσο του απαντώ.

Τότε τον είδα να πετιέται απάνω και να μονολογεί, φεύγοντας τρεχάλα....

--- ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ.... Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ...

Και πάει καρφί στο καφενείο να μάθει τι συμβαίνει.
Επιστρέφει σε λίγο παραμιλώντας.

Ήρθε ο.... Ταδε έλεγε στην αποσβολωμένη μάνα μου.

Εγώ να βρίσκομαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

  

                 Μάνος Δανέζης. Εικονική πραγματικότητα και η άγνωστη τεχνολογία
                                                    ως όπλο των ισχυρών

Την επομένη ο καθηγητής μας λέει στην τάξη
- Εγω παιδιά μου τους βαθμούς δεν τους αγοράζω και μιας και είμαστε όλοι εδώ κοντοχωριανάκια, θα έχω σε όλους σας εικοσάρια. Θέλω μόνο φιλότιμο και προσπάθεια. Όσο μπορείτε.
Και συνέχισε.....
Ήρθα στην Ελλάδα παιδιά μου, ζητώντας πολιτικό άσυλο και μου το έδωσε η κυβέρνηση. Όταν όμως τους είπα τι επιστήμη υπηρετώ, μου είπαν οτι δεν υπάρχει εδώ στην Ελλάδα και με έστειλαν να κάνω μάθημα φυσικής σε εσας.
ΕΚΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑ, αλλά και πάλι χίλιες φορές καλύτερα απο αυτό απο το οποίο ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑ έστω και τώρα.

ΚΟΚΑΛΟ εμείς.

Απο που δραπετεύσατε κύριε ?
Απο εκεί που έφυγα παιδιά μου, ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
Μας είχαν τα ελέη του Θεού, λεφτά, ανέσεις, διασκέδαση, δεν μας έλειπε τίποτα. Μια ολόκληρη, ΥΠΟΓΕΙΑ πολιτεία.
ΟΛΟΙ ΙΣΟΒΙΟΙ ΔΕΣΜΩΤΕΣ ΕΚΕΙ.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΟΛΟΙ.
Αλλά απο μικροί που μας πήγαν εκει, έπρεπε να ξεχάσουμε το χθες, τους γονείς, τα αδέρφια και αυτοί να μας θεωρήσουν νεκρούς.

ΞΑΝΑ ΚΟΚΑΛΟ ΕΜΕΙΣ.

Και συνεχίζει...
Απο μικροί που πήγαμε εκεί, ένας ένας, όλοι με μια και δυο υποτροφίες απο μεγάλα διάσημα πανεπιστήμια, η ζωή μας ήταν να κάνουμε ερευνα ο καθένας στην επιστήμη του.
Όποιος έβρισκε τρόπο να δραπετεύσει, θα βρισκόταν νεκρός μέσα σε λίγους μήνες.
8 κατάφεραν να φύγουν όσα χρόνια έζησα εκεί. Και οι 8 βρέθηκαν νεκροί στις γενέτειρες τους με την αιτιολογία της αυτοκτονίας.

Έτσι κι εγώ όταν αποφάσισα και οταν βρήκα τρύπα να φύγω, ΗΞΕΡΑ ότι η ελευθερία μου δεν θα ήταν για πάντα.
Όμως ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΑΝΑΕΡΘΩ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΟΥΤΕ ΓΟΝΕΙΣ ΟΥΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ.

Γι αυτό παιδιά μου αν βρεθώ που θα βρεθώ, νεκρός πουθενά, να μην πιστέψετε αυτό που θα πουν οι γιατροί, όταν θα πουν οτι αυτοκτόνησα.
Θέλω να ξέρετε, εσείς τουλάχιστον, οτι ο καθηγητής σας έφυγε απο εκεί που ήταν επειδή ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ.
ΔΕΝ ΗΡΘΑ ΕΔΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΩ.
ΑΥΤΑ ΘΕΛΩ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.

Πριν τελειώσει η σχολική χρονιά, ο καθηγητής μας βρέθηκε στο αμπέλι του πατέρα του με ένα κυνηγετικό όπλο δίπλα του.

ΟΛΟΙ είπαν πως αυτοκτόνησε.

ΕΜΕΙΣ ΞΕΡΑΜΕ.
ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΕΜΕΙΝΕ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ.

-- ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΝΑΣΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΜΥΣΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ.

 

Βυζαντινός Αντίλαλος

..........